Οι περισσότερες ασθένειες των μελισσιών προέρχοντε από την βαρρόα η οποία έχει ανοσία στις ασθένειες τους αλλά μπορεί να την μεταδίδει. Το ακάρι δεν φαίνεται πάνω στις μέλισσες και αν δείτε έστω ένα, το μελίσσι είναι σε κατάρρευση. Αν ακόμα δείτε μέλισσες με κομμένα στραπατσαρισμένα φτερά και πόδια η κατάσταση είναι χειρότερη. Και μάλλον το μελίσσι δεν θα δώσει τα προβλεπόμενα μέλια.
Η βαρρόα πολλαπλασιάζεται μέσα στα κελιά του γόνου. Για κάθε μια που μπαίνει μέσα σε κελί εργάτριας βγαίνουν 2-3 έτοιμες για αναπαραγωγή. Αυτό σημαίνει ότι αν έχετε 10 ακάρεα μέσα στην κυψέλη τον Ιανουάριο, τον Σεπτέμβρη θα έχετε περίπου 1000. Αν τον Ιανουάριο έχετε 100 τον Σεπτέμβρη θα έχετε περίπου 10.000.
Η βαρρόα μέσα στα κελιά τρέφεται από την αιμολέμφο των λαρβών. Αν υπάρχει 1-3 μέσα στο κελί δεν υπάρχει ιδιαίτερο θέμα αλλά αν υπάρχουν παραπάνω η μέλισσα θα βγει ανάπηρη, με λιγότερα πόδια, χαλασμένα φτερά κ.λ.π. Αυτό σημαίνει ότι σε βαριά προσβολή τα μελίσσια γίνοντε αντιπαραγωγικά και σβήνουν σταδιακά. Αν πούμε για παράδειγμα ότι έχουμε 2 μελίσσια με 20 πλαίσια πληθυσμό. Το ένα έχει 500 βαρρόα και το άλλο 5000. Αν το πρώτο δώσει 20 κιλά μέλι το δεύτερο θα δώσει 6.
Το είδος φαρμάκου που θα χρησιμοποιηθεί αν και έχουν διαφορά αποτελεσματικότητας δεν είναι τόσο σημαντικό. Το πρόβλημα με την καταπολέμησή της είναι ότι μπαίνοντας μέσα στα κελιά του γόνου προστατεύεται από τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε. Γι αυτό ο μόνος τρόπος να καταπολεμηθεί είναι να ξεγονήσει το μελίσσι. Τώρα θα μου πείτε ότι στην περιοχή σας δεν ξεγονίζουν ποτέ. Υπάρχουν φυσικοί τρόποι και τεχνητοί για να ξεγονίσουν τα μελίσσια. Επιμένω στο ξεγόνιασμα του μελισσιών πριν την θεραπεία γιατί είναι ο μόνος τρόπος να μηδενιστεί η βαρρόα. Είδατε παραπάνω τις ενδεικτικές αναλογίες που πολλαπλασιάζεται.
Μερικοί τρόποι ξεγονιάσματος είναι:
Η μεταφορά στο πεύκο. Λόγω έλλειψης γύρης τα μελίσσια ξεγονιάζουν. Αν μετά το πεύκο έχει μείνει ελάχιστος γόνος καλύτερα να τον βγάλετε με την πηρούνα.
Το κρύο. Η μεταφορά σε μεγαλύτερο υψόμετρο θα βοηθήσει σημαντικά στο ξεγόνιασμα.
Παραφυάδα. Κόβετε μια παραφυάδα με όλους τους γόνους αφήνοντας τα υπόλοιπα με την βασίλισσα. Κάνετε θεραπεία στο μητρικό μελίσσι και μετά από 20 μέρες κάνετε στην παραφυάδα. Αν χρειάζεστε μεγάλους πλυθησμούς για ανθοφορία ξαναενώνετε μετά την θεραπεία.
Πλαισιοδιάφραγμα. Απομόνωση της βασίλισσας βοηθάει στο ξεγόνιασμα σε σύντομο χρόνο. Πριν την θεραπεία χαλάμε τον γόνο στο πλαίσιο.
Γενικά αν είναι λίγος ο γόνος καθαρίστε τον με πηρούνα . Μην τον λυπάστε. Το πιθανότερο είναι να είναι άρρωστος από την βαρρόα. Τα απαλλαγμένα από βαρρόα μελίσσια θα κάνουν πολλαπλάσιο γόνο σε λιγότερο διάστημα. Και σίγουρα θα δώσουν τα μέγιστα δυνατά μέλια.
Μερικά φάρμακα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον για την αντιμετώπιση της βαρρόας με αποτέλεσμα το ακάρι να αποκτήσει ανθεκτικότητα και να μην καταπολεμείται με αυτά. Μην χρησιμοποιείτε σε κάθε θεραπεία τα ίδια φάρμακα. Το κάθε φάρμακο πρέπει να μένει στην κυψέλη όσο γράφει ο κατασκευαστής. Μην αφήνεται το φάρμακο επ' αόριστον μέσα στην κυψέλη. Δεν θα αναφέρω φάρμακα σ'αυτό το άρθρο γιατί δεν θέλω να σας κουράσω. Το ζητούμενο του άρθρου είναι το πόσο σημαντικό είναι το ξεγόνιασμα στην θεραπεία. Επίσης, επειδή η βαρρόα μεταφέρεται εύκολα, σημαντικό είναι οι μελισσοκόμοι της κάθε περιοχής να συνεννοούντε και να κάνουν θεραπεία την ίδια περίοδο. Αν καταφέρναμε με συννενόηση να κάναμε όλοι μαζί θεραπεία θα μπορούσε να εξαλειφθεί σε μερικές χρονιές το ακάρι.
Τεστ για ύπαρξη βαρρόα.
1. Κόψτε ένα χαρτόνι όσο ο πάτος της κυψέλης. Αλοίψτε το με βαζελίνη. Σκονίστε το μελίσσι με άχνη. Βάλτε το χαρτόνι στον πάτο της κυψέλης και σε μισή ώρα βγάλτε το και μετρήστε πόσα ακάρεα έχουν κολλήσει στην βαζελίνη.
2. Βάζετε 100 γραμμάρια άχνη μέσα σε ένα βάζο μελιού. Γεμίζετε ένα δοχείο του γιαουρτιού μέλισσες και τις ρίχνετε μέσα στην άχνη. Κλείνετε και ανακατεύεται ελαφρά. Μετά από λίγο ανοίγεται το βάζο και το αδειάζεται σε ένα λευκό ύφασμα ή χαρτί. Οι μέλισσες φεύγουν και μετράτε τα βαρρόα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου